Menu
Dzieci z deficytami rozwojowymi mają słabą zdolność wykonywania ruchów celowych, a także naśladownictwa. Mają również słabe możliwości ruchowe, dotyczy to zwłaszcza umiejętności kontrolowania ruchów ręki i dłoni. W przypadku „naszych” dzieci użycie pędzla czy kredek mija się z celem. Jest to dla nich zbyt trudne. Zajęcia plastyczne w tym wypadku mają ogromne znaczenie dla uwrażliwiania dłoni dziecka. Dłoń jest podstawowym narzędziem poznania świata. Bawiąc się, dziecko eksperymentuje i poznaje różne materiały oraz ich właściwości. Jedną z form zajęć jest odciskiwanie na papierze dłoni lub stopy zamoczonej w farbie. Odcisk można wykonać na przykład w masie solnej lub glinie. W przypadku, kiedy dla dzieci takie zajęcia są za trudne, to należy im w tym pomóc, wymuszając ruch dziecka.
Inny sposób malowania polega na rozmazywaniu, na dużym arkuszu papieru, różnokolorowej farby plakatowej. Jest to najprostsza wersja tego typy zabawy. Kisiel z mąką ziemniaczaną zabarwiony farbami, papka z kaszki manny wymieszana z farbą i klejem do tapet również nadaję się do tego typu zabaw.
W celu uzyskania ciekawszych efektów używa się szablonów. Dzięki nim można na przykład wykonać laurkę okolicznościową. Bardzo ciekawy efekt uzyskuje się w wyniku posypania kartek posmarowanych klejem zabarwionym ryżem lub płatkami owsianymi. Na posmarowaną klejem kartkę możemy rzucać różne drobiazgi: nitki, liście, watki, koraliki.
Z masy solnej można wykonać bardziej trwałe wytwory. Do zajęć używana jest również: masa papierowa, glina, ziarenka grochu, fasoli, ryżu, żołędzi. Istotne jest to, aby dzieci miały możliwość pobawić się materiałem o mikroskopijnych drobinkach i ziarenkami średniej wielkości i materiałami składającymi się z dużych elementów. Nie można zapomnieć o tym, aby materiału nie było zbyt mało. Dzieci powinny bawić się cała „masą” a nie jej elementami.
Jeżeli nasi uczniowie potrafią dmuchać, to możemy rozdmuchiwać na papierze kropelki farby. Ułatwieniem może być dmuchanie przez słomkę.